» نت نویسی

نظامی از علامت‌ها و نمادها برای نوشتن موسیقی، چه برای اجرا و چه برای روخوانی، یا برای ثبت و ضبط دایمی. نظام‌های قدیمی نت‌نویسی موسیقی را چینی‌ها در قرن ۳‌‌‌پ‌م، و بعد سومریان باستان، و بعدها یونانیان و رومیان باستان برای نمایش‌های موسیقایی‌ خود پدید آوردند. یونانیان نخستین کسانی بودند که نت‌‌های گام را با حروف الفبا نام‌گذاری کردند. شکلی از نت‌نویسی با استفاده از علامت‌هایی به نام نئوم در اروپای قرون وسطا همچون وسیله‌ای برای ثبت و ضبط پلن‌شان پدیدآمد. این علامت‌های گرافیکی بالارفتن و پایین‌آمدن نت‌های یک ملودی را نشان می‌دادند، اما زیرایی (زیروبم) یا ریتم دقیق را مشخص نمی‌کردند. نخستین‌بار در قرن ۱۱م، راهبی ایتالیایی به نام گوئیدو د آرتسو (ح ۹۹۱ـ پس از ۱۰۳۳م)، نظام استفاده از نت‌ها بر روی خط حامل یا یک دسته خط افقی را اختراع کرد. نت‌نویسی‌ امروزین‌ موسیقی‌ با استفاده‌ از حاملی‌ پنج‌خطی‌ انجام‌ می‌گیرد، که‌ در ابتدای‌ آن‌ کلیدی‌ برای‌ نشان‌دادن‌ زیرایی ‌(زیروبم) دقیق‌ نت‌های‌ روی‌ آن‌ قرار دارد. محل‌ یک‌ نت‌ روی‌ حامل‌ نشان‌دهندۀ‌ زیرایی‌ آن‌ است‌، و شکل‌ نت‌ و «دُم‌« آن‌ مقدار کشش‌ زمانیِ آن‌ را تعیین‌ می‌کند. برای‌ نشان‌‌دادن‌ سرعت‌، شدت‌ و ضعف‌ صدا، و چگونگی‌ اجرای‌ قطعه‌ از کلمات‌ و علامت‌های‌ دیگری‌ استفاده‌ می‌کنند، مثل‌ لِگاتو (به ‌نرمی‌ و پیوسته‌) یا استاکّاتو (جداجدا و کوتاه‌).

تگ ها : نت نویسی

۰ نظر / ۲۳۹ بازدید